Sterfelijkheid, een eigenschap van alles dat leeft, is iets waarmee de homo sapiens al sinds mensenheugenis worstelt. In de loop der tijden hebben volkeren, culturen en religies de meest uiteenlopende rituelen en opvattingen omtrent het heengaan en afscheid nemen van de overledene(n) ten toon gespreid. Een van de gebruiken die daarbij herhaaldelijk opdook, was het meegeven van allerhande zaken aan de overleden persoon. Deze dingen waren vaak bedoeld ter ondersteuning van een (voort)bestaan in een hiernamaals of voor de reis er naartoe. Dat deden bijvoorbeeld de oude Egyptenaren en - om dichter bij huis te blijven - de Kelten al duizenden jaren geleden. Het kon gaan om het meegeven van voedsel, wapens, geld voor de veerman die de overledene moest overvaren naar het dodenrijk, kunstwerken en allerlei andere geschenken en gebruiksvoorwerpen. Ook in de deze tijd duikt het verschijnsel weer op. De Ieren hebben een traditie waarbij mensen worden begraven tezamen met hun dierbare voorwerpen, zoals een familiefoto, een trouwring, of een fles whiskey van zijn of haar favoriete merk. Volgens een bericht van AFP komt het in Ierland echter steeds vaker voor dat een mobieltje de overleden eigenaar vergezelt in het graf. Daar zijn meerdere redenen voor te geven.
Een daarvan komt volgens begrafenisondernemer Peter Flanagan voort uit de angst onder een deel van de mensen dat ze levend begraven zouden worden. Het mobieltje zou dan uitkomst moeten bieden bij een poging met de buitenwereld in contact te komen (hopend dat deze de noodroep niet als een 'sick joke' wegwuift). Als een mobieltje mee de grafkist in gaat, wordt aan nabestaanden vriendelijk geadviseerd het toestelletje uit te schakelen of hooguit op tril- of silentmode te zetten. Dat advies spruit niet zozeer voort uit het idee dat dit de standbytijd ten goede zou komen: 'Het spreekt voor zich dat een rinkelend mobieltje in een afgesloten kist tijdens de begrafenis nou niet bepaald gewenst is', aldus Flanagan.
Een concullega van Flanagan, Keith Massey, ziet de stijgende trend van meebegraven mobieltjes ook, vooral bij jongere mensen. 'Het overlijden van een jong iemand is voor de meeste mensen een grotere schok dan dat van een oud persoon. Veel van de vrienden van de jong overledene weten niet goed raad met hun verdriet. Je ziet dat de kist dan volgestouwd wordt met allerhande persoonlijke bezittingen van de overleden vriend of vriendin, en steeds vaker bevinden zich daaronder ook hun mobieltjes. De toestelletjes maken een groot deel uit van hun leven vandaag de dag, met name bij jonge meisjes'. Zelfs als mensen gebalsemd worden begraven, wordt er soms toch nog een gsm-toestel bijgestopt, voor het geval de overleden persoon mocht ontwaken, aldus Massey, die de kans dat de gebalsemde door aliens ontvoerd wordt groter acht. Volgens ComReg, Ierlands beheerder van telecommunicatie en zendmachtigingen, zijn er meer dan 3,83 miljoen mobieltjes in dat land en worden er per (levende -red) bezitter maandelijk gemiddeld circa 91 smsjes verstuurd. Over de vraag of het meebegraven van de 'cell phones' indruist tegen regels op het gebied van het afvoeren van klein chemisch afval, zwijgt het AFP-artikel als het spreekwoordelijke graf.
