Ars Technica heeft Apples iPod Nano aan een aantal tests onderworpen om te onderzoeken in hoeverre het kleinood zich in bepaalde 'alledaagse' gebruikssituaties weet te handhaven. Zo gingen de onderzoekers op de Nano zitten, lieten het apparaatje van verschillende hoogtes en met verschillende snelheden tegen het wegdek klappen, reden er met een auto overheen en lieten de Nano ten slotte van 'grote hoogte' vallen. Na de laatste test waren de onderszoekers in staat de Nano eens van binnen te bekijken; over het algemeen was er verbazing over de mate van misbruik dat het apparaatje weet te doorstaan.
Om te beginnen werd de iPod Nano op een houten stoel gelegd waarop een van de onderszoekers er met zijn volle gewicht, dat overigens onvermeld blijft, op ging zitten. Het leverde in het geheel geen schade op, waarop er direkt werd vervolgd met de jogging-test. Hiertoe lieten de onderzoekers de Nano met een voowaartse snelheid van 8 kilometer per uur van heuphoogte vallen. Het resultaat was een nauwelijks noemenswaardig schrammetje; de muziek ging ononderbroken door. Daarop namen de onderzoekers de auto en lieten de Nano met snelheden van respectievelijk 16, 48 en 80 kilometer per uur op het wegdek stuiteren. Het resultaat was opnieuw dat de behuizing slechts cosmetische schade opliep. Het spelertje functioneerde na iedere crash nog prima en was probleemloos te bedienen. In de volgende testronde lieten de onderzoekers de Nano van 2,7 meter hoogte vallen. Dat vond het apparaatje iets minder fijn aangezien de display niet meer alles toonde. De muziek ging echter stug door en er kon met het wieltje nog prima genavigeerd worden.
Daarop werd besloten om grof geschut in te zetten. Aangezien de onderzoekers toch al met de auto op pad waren besloten ze om daarmee over de Nano heen te rijden. Het spelertje kwam zowel onder het voor- als het achterwiel terecht en er waren duidelijke kraakgeluiden te horen. Maar wat bleek: de muziek speelde probleemloos door en het apparaatje was nog volledig te bedienen, hoewel de display inmiddels van verticale strepen was voorzien. Ten einde raad besloten de onderzoekers dan nog maar een keer over de Nano heen te rijden. Ditmaal was er niets meer op de display te zien, maar de muziek ging onverdroten door en de iPod was nog te bedienen.
In een laatste verwoede poging het spelertje het leven te doen laten lieten de onderzoekers hem van 'grote hoogte' naar beneden vallen. Omdat er geen gebouwen in de buurt waren werd de Nano zo'n twaalf meter de lucht in gegooid waarop het apparaatje tegen het beton smakte en eindelijk de geest gaf. Het is onbekend hoe de iPod Nano zich bij de laatste test zou hebben geweerd indien men steeds een nieuw exemplaar had misbruikt, maar zoals gewoonlijk ontbrak het de onderzoekers aan voldoende geld om een dergelijk onderzoek behoorlijk uit te kunnen voeren.
Omdat de aldus gestorven Nano aan de zijkanten los begon te raken besloten de onderzoekers om een 'autopsie' uit te voeren, niet om de doodsoorzaak te achterhalen maar om te zien wat het apparaatje leven gaf. Het verbaasde de onderzoekers hierbij dat ze Toshiba-geheugenchips aantroffen, in het licht van Apples eerdere bericht dat het bedrijf veertig procent van Samsungs productie van flashgeheugen zou gaan gebruiken. Dat zou een zichtbaar gevolg kunnen zijn van het dreigende tekort aan flashgeheugen voor de nieuwe iPod. De onderzoekers noemen het nieuwe bedieningswiel ook als opvallend element. Het zou door Apple zelf zijn gemaakt; eerder werd dit onderdeel door Synaptics geleverd. Verder noemen de autopsisten de geupgrade PortalPlayer-chip, een nieuwe voeding van Philips en SDRAM-chips van Samsung, dat de vorige leverancier Hynix vervangt. Van de LCD-display weten ze te melden dat het een 1,5-inch-kleurenscherm is met een resolutie van 176x132 pixels, maar het is de onderzoekers niet duidelijk wie de fabrikant is. Dat is wellicht niet zo vreemd aangezien er een auto overheen is gereden.
