Ik wil niet vervelend zijn hoor, maar heeft een land niet veel meer aan goede wegen, riolering, schoon drinkwater en goede docenten welke de kinderen kunnen leren schrijven, lezen en rekenen? Voordat we ze een laptop geven?
Wie gaat de electriciteitsleiding trekken om de laptop weer op te laden?
Als je ze dan toch electronische welstand en ontwikkelingsmogelijkheden wilt geven, geef dan een radio (of tv) zodat ze het nieuws kunnen consumeren.
Misschien ben ik te cynisch, maar ik denk dat een mens -en een volk- gewoon bij de basis moet beginnen:
-Drinken
-Eten
-Slapen
-Dak boven het hoofd
-Onderwijs
(-Recht op voortplanting (China))
(-Recht op het behoud van je eigen organen/maagdelijkheid (Brazilië))
@ Jeroen V
Je maakt een stap te weinig. Tuurlijk helpt het niet om een volk voedselhulp te geven. Zoals hieronder al aangestipt: vaak is het eten nog niet eens zo'n probleem (het is meer een kwaliteitsprobleem, maar dat terzijde), maar meer de basis infrastructuur.
Als je een land <b>echt</b> wilt helpen moet je ze de beschikking geven over materiaal om wegen aan te leggen, een simpele maar betrouwbare communicatie infrastructuur op te zetten, scholen en ziekenhuizen in te richten. En natuurlijk Electriciteitsnetwerken en water+riolerings voorzieningen behoren ook tot de infrastructuur. Daarnaast is het van belang dat deze netwerken worden onderhouden....
Een WLAN met 10 miljoen laptops van inferieure kwaliteit niet behoort niet tot de basis infrastructuur behoeften. De doelgroep wordt namelijk nog steeds elke dag aan het werk gezet: tijd voor een les in BASIC is er niet.
Daarnaast: wie gaat die dingen onderhouden? Wat gebeurt er als zo'n ding gestolen wordt?
Komen ze überhaupt wel aan bij de doelgroep? De regering moet betalen voor die dingen...
Kortom, het is een leuk idee, maar totaal wereld vreemd. Vaak hebben de kinderen nog niet eens papier om op te schrijven, laat staan een pen!
@ So Solid
De "westerse cultuur" is niet van de ene op de andere dag overgestapt. De eerste industriëen (weverijen en boekdrukkerijen) bestonden al in de middeleeuwen.
De echte industriële revolutie kwam al aan het einde van de 18e eeuw op gang. We hebben dus twee eeuwen nodig gehad om op dit niveau te komen.
Natuurlijk wens ik dat de derde (en tweede) wereld zo snel mogelijk "op ons niveau" komen, al is het alleen maar omdat wij dan een veel grotere afzetmarkt zouden hebben (welvaart voor hen is ook goed voor onze economie), maar een welvaart gebaseerd op een gebrekkige basis is gedoemd ten onder te gaan.
Dat de enige juiste methode om de derde wereld bij te trekken hen zelf op te leiden is, ben ik met je eens. Alleen is de methode in deze posting mijnsinziens verkeerd: een laptop in een plaggenhut is als met een pistool schieten op een mug.
Vaak zijn de daken nog niet eens waterdicht: of zijn de laptops naast shockproof ook nog waterdicht?
Begin maar met goede docenten, goede boeken, papier en potlood. En zorg dat de kinderen elke dag een paar uur de tijd hebben om te komen. Dan kunnen ze later zelf wel een laptop kopen. Een echte. Hun eigen ontwerp misschien wel...
@ Ma_rK
Ik heb zelf in Ghana gezeten, als co-assistent in een ziekenhuis.
Ghana is het op twee na rijkste land van Afrika (alleen Zuid Afrika en Egypte zijn rijker).
De ambulance: een Land Rover uit de jaren 60 (starten door in zn twee van de heuvel af te rijden)
Telefoon: ja (alleen de kabel was nog niet gelegd), dus ik moest een kwartier lopen om te bellen. 80% kans dat ik een nederlandse operator te pakken kreeg binnen drie pogingen.
Computer: een 286 gedoneerd door een Spaanse organisatie. Functie papier gewicht. De power outtages hadden binnen twee weken korte mette gemaakt met de PSU.
Televisie: 7 stuks. Alle vier de artsen 1, de zusters gezamelijk een en beide co-assistenthuizen 1. Heerlijk om CNN te kunnen ontvangen!
Mijn wenslijst van toen:
1 schoon water (om wonden te verzorgen en om zelf te drinken)
2 riolering (zodat de ghanezen niet bij mij voor de deur in de bosjes hoefden te kakken)
3 betrouwbaar electriciteitsnet (opereren in het donker is heel moeilijk)
Ik heb WERKELIJK geen moment de behoefte gehad aan een computer met internet.