De Franse geruchtensite X86-secret.com schrijft dat een blijkbaar loslippige AMD-medewerker gezegd heeft dat de processorfabrikant een nieuw systeem van naamgeving voorbereidt om de verschillende CPUs te onderscheiden. Dit lijkt vergelijkbaar met Intels recent aangekondigde processornummering, waarbij wordt afgestapt van kloksnelheden als hoofdindicator. Dit omdat het aantal megahertzen alléén niet voldoet vanwege de vele chipvarianten met een zelfde kloksnelheid maar verschillen in features, detailspecificaties en prestaties. Intern bij AMD zou de Paris (Athlon 64 'Value') aangeduid worden met Athlon 33V voor de 1,8GHz-versie en met Athlon 36V voor de uitvoering op 2,0GHz.
Enerzijds lijkt dit een logische reactie op Intels processornummering - er vanuitgaande dat het gerucht waar is, omdat AMD's Performance Rating ook ooit werd ingevoerd om marketingtechnisch in de pas te lopen met Intel en zijn hooggeklokte Pentium 4 en Celeron-processors. AMD's P-rating zou met de komst van Intels processornummering - hoewel eerstgenoemde officieel een prestatiecijfer is dat refereert aan een oude Thunderbird - richting de concurrent nogal loos worden en alleen nog ter onderlinge vergelijking nut hebben. Al (b)lijkt de P-Rating ook voor een onderlinge vergelijking van Athlon-chips niet altijd een accurate indicator te zijn.
Aan de andere kant, AMD had eigenlijk zelf al eerder aangegeven dat kloksnelheden en P-Ratings uiteindelijk niet zaligmakend zijn. De vorig jaar geïntroduceerde Opterons vormen daarvan het zichtbare bewijs; in plaats van kloksnelheden of P-Ratings geeft men de enterprisechips modelnummers die naar een aantal eigenschappen verwijzen. Het lijkt daarom niet onlogisch dat dit straks ook zou worden ingevoerd ten aanzien van desktop- en mobiele processors. Intel hanteert als argument voor processornummering ondermeer dat het eenvoudiger wordt om procesorfamilie, features en prestaties aan te geven. Vooral het aspect features is iets waar een marketingafdeling waarde aan hecht; zoals hun collega's in de autobranche een auto zien als platform, zien salesmensen de cpu als een soort in hoogte instelbare kerstboom, waaraan in de loop van de tijd diverse kerstballen en -slingers gehangen kunnen worden, om de verkoop op gang te houden met nieuwe (performance verhogende) extra's c.q. upgrades, met gedifferentieerde prijskaartjes tot gevolg uiteraard. Intel noemt dergelijke processorfeatures intern 'blue crystals'. Hyper-Threading is in feite een voorbeeld van een 'blue crystal'.
