Bij Ace's Hardware is een beschouwing verschenen over IA64 en Itanium. De auteur kijkt terug naar de dagen waarin over de ontwikkeling van de Itanium werd besloten en vraagt zich af of Intel en HP dat beter aan hadden kunnen pakken. Het sterke punt van IA64 - en tegelijk ook het zwakke - is dat het volledig onafhankelijk moest worden van x86. Door die vrijheid was het bijvoorbeeld niet nodig om elke instructie intern nog eens naar een simpelere instructie te vertalen, zoals de meeste huidige x86-processors doen. Het nadeel is natuurlijk dat een nieuwe architectuur ook nieuwe besturingssystemen, compilers en programma's vereist.
De auteur vraagt zich af of Intel niet beter had kunnen kiezen voor een behoudender strategie en stelt zelf een stappenplan voor. Hierin zou er al vanaf de Pentium Pro ondersteuning worden geboden voor 64-bit instructies, langzaam uitgebreid en verbeterd. Op die manier zou de huidige markt al uit 64-bit processors hebben bestaan, zo denkt hij. De claim in het artikel dat Intel er dan op dit moment beter voor had gestaan, is lastig aan te nemen: de concurrentie was dan waarschijnlijk ook eerder meegegaan in de overstap naar 64-bit processors.
Een ontbrekend onderdeel van de evaluatie is Intels IA-32 Execution Layer software die Microsoft levert voor de Itanium. Zoals bekend werkte deze emulatie in de Merced niet goed genoeg om ook maar enige indruk te maken, maar ondertussen is het mogelijk om legacy-software op redelijke snelheid te draaien: de Itanium kan hiermee x86/32-software verwerken op gemiddeld veertig tot zeventig procent van zijn native snelheid, wat in het geval van de huidige Itanium 2 1,5GHz overeenkomt met ongeveer een Xeon 1,6 á 1,8GHz. Wel merkt Ace's Hardware op dat het misschien beter was geweest om Merced helemaal niet in de verkoop te doen en McKinley als eerste Itanium in de etalages te plaatsen. Gezien de problemen met softwareondersteuning was dit mogelijk inderdaad een betere optie geweest (een Windows-versie voor IA64 verscheen pas twee jaar na de eerste Itanium), maar het is de vraag of Intel de release van het door vertragingen geplaagde project nog langer had kunnen uitstellen.

De conclusie heeft, zoals vaker bij dit soort verhalen, een open einde. Itanium bestaat nog steeds, er wordt ook nog hard aan gewerkt, maar ondertussen wordt het nodig dat de verkoopcijfers flink stijgen. Concurrent AMD heeft met de K8 een processor op de markt die in veel gevallen mee kan met de huidige Itaniums, al is dat sterk verschillend per applicatie. Voor Intel is het zaak om te zorgen dat HP geen monopolie op IA64 krijgt. De instructieset is vanaf het begin voorgesteld als een open standaard, maar als er slechts één serieuze aanbieder is, heeft die belofte weinig waarde. In ieder geval zullen we de komende paar jaar nog genoeg horen over de Itanium - ofwel als een van de grootste flops in de hardware-industrie, ofwel in de vorm van een succesverhaal.