Een hardnekkig voortbestaande misvatting onder consumenten sinds de marktintroductie van de audio-cd in 1983, is dat digitale opslag op de welbekende gecoate schijfjes een lang leven beschoren is zonder last te hebben van verouderings- en slijtageverschijnselen. Audio-, en meer recentelijk ook videocassettes werden vanaf toen door velen als dinosauriërs van de media-opslag beschouwd, en richting vuilnisbelt gestuurd. Twintig jaar verder in de tijd toont een praktijktest van PC Active nog eens aan dat opslag op cd-r's bepaald niet het blinde vertrouwen waard is dat mensen er soms in stellen.
Niet alleen zijn de schijfjes wel degelijk gevoelig voor beschadigingen en krassen, en is het doosje er niet alleen ten behoeve van het leaflet - in tegenstelling tot wat sommige mensen lijken te denken - maar ook de cd's zelf hebben geen onbeperkte houdbaarheid, en vertonen maar al te vaak 'cd-rot'. In 2001 deed PC Active diverse testen met cd-r's, en toen al bleek dat sommige cd-r's niet aan standaard kwaliteitseisen voldeden, aldus een redacteur van het magazine. Twintig maanden lang heeft PC Active tientallen verschillende merken in originele verpakking in een kast opgeborgen, en onlangs weer tevoorschijn gehaald om met een professionele cd-analyzer op gesteldheid te beoordelen. Het resultaat is verontrustend:
Uit de test bleek dat een aantal cd-r's volledig onleesbaar waren geworden en dat bij andere cd-r's de gegevens gedeeltelijk onleesbaar geworden waren. Data die twintig maanden geleden op de cd-r gezet waren, waren onleesbaar geworden. Het ging daarbij om cd-r's van bekende en minder bekende fabrikanten.
Veelal wordt aangenomen dat cd-r's op z'n minst tien jaar houdbaar zijn. Sommige fabrikanten claimen zelfs een houdbaarheid van een eeuw. Uit onze steekproef blijkt dat er veel rommel op de markt is. We hebben cd-r's aangetroffen die nooit op de markt hadden mogen komen. Het gaat daarbij mogelijk om afgedankte partijen. Het is onacceptabel dat cd-r's binnen in amper twee jaar volstrekt onbruikbaar zijn geworden.