Het is alweer ruim twee-en-half jaar geleden dat nVidia alle merknamen, patenten en een deel van het personeel overnam van 3dfx, een veelbesproken actie die effectief het einde van laatstgenoemde bedrijf betekende. Voor veel trouwe Voodoo-fans kwam het nieuws als een schok; hoewel 3dfx al een hele tijd in de problemen zat omdat het de aggressieve cyclus van nVidia niet bij kon houden, hoopten velen nog steeds op een comeback van de pionier. Men vroeg zich nog geruime tijd af hoe de geschiedenis was verlopen als het 3dfx wel was gelukt om beloofde producten zoals Voodoo5 6000 en Rampage - de gedoodverfde reddende engel - op de markt te brengen. In een vlaag van nostalgie hebben vandaag twee sites besloten om ons enig inzicht in het antwoord op die vraag te leveren.
Voodoo5 6000
Sudhian heeft een heuse review gebakken van deze ruim 30 centimeter lange monsterkaart. Voorzien van vier chips en een voor die tijd enorme hoeveelheid geheugen (128MB), was dit kaart die het zou moeten opnemen tegen de nVidia GeForce2 Ultra. In theorie moest het lukken, want hoewel de specificaties qua features al snel werden achterhaald, duurde het nog tot de GeForce4-generatie tot men de rauwe fillrate van het apparaat kon evenaren.
3dfx bleek echter de grootste moeite te hebben om de kaart stabiel genoeg te krijgen voor een marktintroductie. De eerste samples haalden slechts 143MHz in plaats van de beoogde 183MHz, waren onstabiel, incompatible met verschillende moederborden en gebruikten een externe voeding. Toen werd de Intel PCI-bridge vervangen voor een chip van HiND. Revisie twee kon zowel een externe voeding als een interne connector gebruiken en haalde 183MHz. Nog steeds was de levensduur echter erg laag en traden er FSAA-problemen op. Daarna volgde een derde versie, die minder ontwerpfouten had, maar nog steeds veel glitches vertoonde en door 'thermal death' zomaar ineens kon uitvallen. De geteste kaart is er één van het vierde en laatste serie, die het meest bruikbaar is, maar nog steeds niet geheel foutloos.

Na een zevental benchmarks komt met tot de conclusie dat de kaart niet alleen sneller is dan de GeForce2 GTS, maar ook nog vrij aardig mee kon komen met de GeForce2 Ultra en GeForce3. Als de kaart niet zoveel problemen had gehad en gewoon zoals gepland eind 1999 was verschenen, had 3dfx de performancekroon overtuigend terug kunnen pakken en deze minstens een jaar vast kunnen houden. Toen de kaart er in november 2000 echter nog steeds niet was, moest echter onder ogen worden gezien dat het geen zin meer had: het product werd geannuleerd.
Rampage
Na het annuleren van Voodoo5 6000 was alle hoop gevestigd op Rampage, de chip met codenaam VSA-200. Deze volledig nieuwe architectuur was al jaren in ontwikkeling, en zou gebruik maken van technieken als eDRAM, T&L en pixel shaders om tegen de GeForce3 op te kunnen boxen. Uit later bekend gemaakte specificaties blijkt dat waarschijnlijk makkelijk gelukt was. Het verhaal gaat zelfs dat men nog geen twee dagen voor de overname een werkende versie had geproduceerd, maar dat de techologie door nVidia uit handen van de consument werd gehouden.
NextHardware heeft een kaart met Rampage-chip te pakken weten te krijgen. De PCB is niet zo groot als die van de Voodoo5 6000, maar ook "Rampage 2000 AGP", zoals de kaart zichzelf identificeert, is geen kleine jongen. Dat het om een prototype gaat is overduidelijk, er is zelfs nog een speciaal filter nodig om het VGA-signaal te corrigeren. Toch is men in staat om er zowel Unreal Tournament als 3dMark 2001 op te draaien. De framerates zien er echter niet al te best uit, hoewel er niet direct vergeleken wordt met een andere kaart, blijkt uit oude reviews dat een standaard GeForce3 minstens drie keer zo snel is als 3dfx' "killer" chip. Hoewel de site verwacht de prestaties van hun collectors item nog op te kunnen krikken met behulp van getweakte drivers, lijkt het er niet bepaald op dat deze single-chip versie binnen afzienbare tijd klaar was geweest voor een release, laat staan dat de beloofde dual-chip versie met externe T&L-core al ergens in zicht was.
