Waar ik aan refereer is dat we hier procentueel veel minder daklozen hebben.
Dat is vooral het gevolg van de inkomensverschillen en het vrijwel ontbreken van een vangnet.
Dakloos is hier bijna een keuze aan het worden.
Er zijn genoeg mensen die buiten elke regeling vallen. Al eens gerealiseerd dat de daklozen-statistieken alleen daklozen tellen van 18-65? Ouderen maar ook jongeren vallen er buiten. Er zijn veel jongeren die op straat terecht komen omdat er onvoldoende plaats is in de jeugdopvang/jeugdzorg. Ook zijn er jonge vrouwen die dakloos zijn met een kind. Twee voorbeeldjes:
https://community.24baby....jna-dakloos-EYyXmx?page=1
https://www.straatconsula...ntieverklaring-afgewezen/
En de reguliere kinderopvang wordt dan wel deels (vaak grotendeels) betaald door de belasting, maar alleen als je alleenstaand bent of als beide ouders werken. Is een van de partners thuis (werkloos, afgekeurd), dan wordt die geacht voor de kinderen te zorgen, ook als die zelf hulpbehoevend, bedlegerig is en eigenlijk niets kan. In België zat er iemand klem omdat de zorg bij dementie daar pas vanaf 65 beschikbaar is. Zijn vrouw van 38, zwaar dement, kwam dus niet in aanmerking voor een tehuis maar had wel continue toezicht nodig. Daarnaast hadden ze kinderen van basisschoolleeftijd en jonger.
In Amerika kan je bij een momentje te laat betalen uit je woning gezet zijn. Kan je thuiskomen en al je spullen op straat vinden omdat ze een beter betalende huurder vonden.
Dat heeft niets te maken met de vraag of de democratie goed werkt, eerder dat men iedereen maximale vrijheid en zeggenschap over eigen bezit wilt geven, ook als dat ten koste gaat van anderen. Als je spullen op straat staan en bv door regen beschadigd zijn of gestolen worden kun je de verhuurder aanklagen maar dan moet je natuurlijk wel de juridische procedure kunnen betalen.
En ja er zijn zeker rare zaken in de wetgeving daar, en dat verschilt van staat tot staat. Hier wordt een erfenis door een notaris afgehandeld, in Texas kan een erfgenaam als executeur-testamentair benoemd worden, de hele erfenis inpikken en naar een andere staat verhuizen.
Dat soort dingen kan hier gewoon niet. Wellicht dat sommige huurbazen het proberen, maar het is zeker geen regel.
Er zijn hier ook verhuurconstructies waarbij mensen geen enkele zekerheid hebben.
En er zijn nog wel andere enorme verschillen. Hier heb je recht op enige basis zorg, in Amerika kunnen mensen niet eens hun insuline betalen.
Daar geeft men iedereen de vrijheid om zelf al dan niet een zorgverzekering af te sluiten en ja, combineer dat met de hoge zorgkosten daar, de enorme inkomensverschillen en armoede waardoor mensen zich inderdaad geen zorgverzekering kunnen veroorloven en je krijgt dat.
Hier heb je mensen (
21% van de bevolking, dus best veel die wel een verplichte zorgverzekering hebben, maar de zorg mijden omdat ze het eigen risico niet kunnen betalen of zelfs de medicijnen van de huisarts niet. Er zijn mensen die werken en (met minimumloon al) teveel verdienen voor de voedselbank, dus honger leiden.
Kortom, ja er zijn veel voorzieningen, maar men denkt in regeltjes en daardoor vallen mensen buiten de boot. Reeds sinds de kabinetten Lubbers is de overheid haar burgers als mogelijke misbruikers en fraudeurs gaan zien (en nog meer na de Bulgarenfraude)
En tot slot, als jij als Amerikaan een stukje grond bezit zal dat niet zomaar onteigend kunnen worden - al zijn er (vooral uit de 19e en begin 20e eeuw) legio voorbeelden van commerciële intimidatie en coërcie om mensen tot verkoop te dwingen, tot zelfs moord aan toe. In Nederland kan de overheid altijd besluiten dat ze absoluut jouw stukje land nodig hebben "voor het algemeen belang". (In Spanje is dit nog erger, daar kan iedere projectontwikkelaar je onteigenen) In Amerika heb je altijd zelf het laatste woord - tenzij je vermoord wordt.
Maar misschien vind je troost in het feit dat wij al zo bijna een halve eeuw richting het Amerikaanse systeem aan het bewegen zijn, vooral met het "you will own nothing" principe waar we naartoe gaan.