Apple iPod Mini review

Inleiding

Apple Ipod mini aankondigingspicje Sinds de introductie van de eerste iPod (2001) heeft Apple een behoorlijk overwicht in de markt voor mp3-hardware verworven. Het originele model bevatte een 5GB harde schijf en was designtechnisch zijn tijd ver vooruit. Ondanks de aanvankelijk behoorlijk hoge prijs werd de iPod een gigantisch succes. Gaandeweg ontwikkelde Apple varianten met een hogere opslagcapaciteit en ook het cosmetische aspect werd niet vergeten. Daardoor is de huidige generatie 'normale' iPods dunner en draagbaarder dan ooit tevoren. Omdat de vraag naar nog compactere spelers erg groot bleek, bedacht men bij de Californische hard- en softwarefabrikant een concept dat prima aansloot bij de al bestaande reeks iPods. De Apple iPod Mini werd een verkleinde versie van het 3e-generatiemodel. Bovendien introduceerde Apple het zogenaamde 'clickwheel', een combinatie van het bekende touchwheel en de meest voorname drukknoppen. Deze interface is later zelfs overgenomen voor toepassing in de huidige 4e-generatie iPods (de 1,8" hdd-spelers). Overigens kan men in dit artikel meer over de geschiedenis van de iPod lezen.

Apple iPod Mini naast de oorspronkelijke iPod (rechts)

De Mini lijkt op het eerste gezicht een kleinere versie van de normale iPod te zijn. In deze review zullen we bekijken of het apparaat aan de kwaliteitsstandaard van zijn inspirator kan voldoen. Uiteraard wordt de speler ook als een individuele unit getest en halen we af en toe de concurrentie erbij als vergelijkingsmateriaal. Uit dit alles vloeit dan een sluitende eindconclusie voort. Voordat we naar het eerste testgebied gaan ('accessoires'), worden eerst de specificaties van de Mini uit de doeken gedaan:


			Apple iPod Mini

	Opslagmedium		4GB micro-hdd

	Interface voor data transfer		FireWire 400 & USB 2.0 (Via dockconnector of kabel)

	Ondersteunde formaten		AAC, MP3 (ook VBR), Audible AIFF, Apple Lossless, WAV

	Scherm		Grijs LCD-venster van 4,24 cm (diagonaal) met LED-verlichting, Resolutie 138 x 110 pixels

	Stroomvoorziening, levensduur per charge		Ingebouwde accu, tot 8 uur

	Lengte x breedte x diepte		91 x 51 x 13 mm

	Gewicht		103 gram

	Extra\'s		On-the-go playlists, alarmklok, kalender/agenda, spelletjes, beschikbaar in diverse kleuren

	Adviesprijs (NL)		269 euro

Accessoires & design

Bezitters van een normale iPod weten het wellicht al: Apple verpakt zijn mp3-spelers in een behoorlijk aantrekkelijk jasje. Het compacte doosje, voorzien van strakke box-art, kan worden opengeklapt in twee aparte compartimenten. In het linkergedeelte vinden we de benodigde software, handleiding/garantiebewijzen en diverse andere accessoires terug. Het rechterdeel is gereserveerd voor de speler zelf, met daaronder opbergruimte voor de resterende accessoires.

De Mini wordt in een aantrekkelijk doosje geleverd

De presentatie is dus behoorlijk geslaagd. De feitelijk accessoires variëren nogal in kwaliteit. Zo levert het standaard setje oordopjes nu niet bepaald indrukwekkende resultaten. Ook doen de kabels (FireWire, USB2.0) fragiel aan en de meegeleverde riemclip ziet er ook niet erg flitsend uit. Laatstgenoemd accessoire is een plastic houder waar men de Mini in kan schuiven. Via een clip aan de achterzijde van de houder, wordt het mogelijk om de speler aan bijvoorbeeld de broekriem te bevestigen. Het heen- en weer schuiven de van de unit geeft een wat ongemakkelijk gevoel, aangezien men de indruk krijgt dat dit stroeve proces de laklaag geen goed doet. Overigens valt dat erg mee - het correct gebruiken van de houder vereist enige oefening, waarna het vertrouwd gaat aanvoelen.

De Mini wordt geleverd met de bekende lichtnetadapter. Dit concept werd al bij de eerste iPods geïntroduceerd en blijkt de tand des tijd prima te hebben doorstaan. Men klikt simpelweg de FireWire-kabel in het adapterblok, verbindt deze kabel met de Mini en steekt de adapter in het stopcontact. Ook is het mogelijk om een andere stekker (naar bijvoorbeeld Amerikaans ontwerp) op het blok aan te sluiten, zodat dit accessoire zich prima leent voor reisdoeleinden.

Apple iPod Mini met bijgeleverde oordopjes

De iPod Mini met de bijgeleverde oordopjes

Design

Apple's speler draagt natuurlijk niet voor niets het predikaat 'Mini'. Het apparaatje oogt behoorlijk compact, zeker wanneer men vergelijkingen gaat maken met bijvoorbeeld een 2,5" hdd-speler. Ten opzichte van de 'normale' iPod valt het nog wel mee met de formaatwinst. De Mini is nogal langwerpig van vorm, wat het navigeren door de verschillende opties enigszins vergemakkelijkt - er is namelijk geen sprake van op elkaar gepropte knopjes et cetera. Wat vooral opvalt, is de indrukwekkende slankheid die het design uitstraalt. Apple's gadget is slechts dertien mm dik, waardoor het lekker in de hand ligt. Ook valt de mp3-speler niet bepaald zwaar te noemen: het apparaatje weegt ongeveer 103 gram, vergelijkbaar met een doorsnee mobiele telefoon.

De Mini in volle glorie, met ingeschakeld scherm

Als vanouds is het design strak en simpel gehouden. De voorkant met daarop het redelijk kleine lcd vormt hierop geen uitzondering. Het enige opvallende onderdeel is het clickwheel, dat met zijn witte achtergrond nogal afsteekt tegen de rest van het ontwerp. Overigens is de Mini in diverse kleuren beschikbaar, een van Apple's troefkaarten op designtechnisch gebied. Voor mensen die ons goudgekleurde reviewmodel niet mooi vinden, is er de optie om een grijze, blauwe, groene of zelfs roze variant te bestellen. Het kleurenspectrum draagt bij aan de frivoliteit die de Mini uitstraalt. Aan boven- en onderkant vinden we ook witte elementen terug. De simpliciteit is ook hier in ogenschouw genomen - slechts een koptelefoonuitgang, hold-schuif en de interface voor datatransfer vallen te onderscheiden. Dat onder het hold-schuifje een felle kleur oranje schuilgaat, heeft een navigatietechnische reden: zo ziet men direct of de speler op 'hold' staat of niet. In de koptelefoonuitgang is er ook nog plaats vrijgehouden voor een afstandsbediening, die echter niet standaard wordt meegeleverd.

De grootste zorg voor velen zal echter op een ander gebied liggen. Het is natuurlijk mooi en wel, al die glanzende kleuren, maar is de unit wel slijtagebestendig? Omdat Apple zoals gezegd geen draagtasje meelevert, zal bovengenoemde vraag voor menig gebruiker van groot belang zijn. Het antwoord is redelijk geruststellend: er zijn gevallen van lichte slijtage bekend, maar het betreft hier dan vooral vervaling van de kleur. Krasjes of schaafplekken zullen niet snel optreden, mede dankzij de licht bollende zijkanten in het ontwerp. In tegenstelling tot zijn grotere broer heeft de Mini geen achterkant die in chroom is uitgevoerd. Deze kant sluit gewoon aan op de voor- en zijkanten en is dus in dezelfde kleur opgesteld. Eigenlijk is er weinig mis met het gehele ontwerp. Het is duidelijk dat Apple de wensen van de doorsnee gebruiker in acht heeft genomen. Nergens wordt het rommelig of schreeuwerig. Sommige mensen zullen het design als 'saai' bestempelen, terwijl anderen het als 'functioneel' beschouwen. De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden - omdat de Mini geen bergen aan extra functionaliteit aanbiedt, hoeven er ook niet al teveel controls op het apparaat geplaatst te worden. Een streepje chroom of een wat groter scherm had de unit echter zeker geen kwaad gedaan. Ook is het jammer dat er geen oogje voor een draagkoord is aangebracht. Een unit als de iPod Mini leent zich prima als een soort sierraad voor om de nek, maar Apple denkt hier blijkbaar anders over. Daarom zullen we het moeten doen met een optionele armband of de standaard riemclip.

Data transfer/management & lcd

De hardwarematige kant achter dit onderdeel is best interessant, vooral omdat er een stukje geschiedenis achter steekt. De oorspronkelijke iPod's waren ontworpen voor de Macintosh. Zodoende werd er dus gebruikgemaakt van een FireWire-aansluiting. Toen het apparaat Windows-compatible werd gemaakt, betekende dat veel gebruikers noodgedwongen een FireWire-kaartje dienden aan te schaffen. Hoewel FireWire zijn naam aardig eer aan doet - het is nu eenmaal een erg snelle standaard - bleek Apple niet ongevoelig voor de roep om usb 2.0-ondersteuning. Ten tijde van het 3e-generatiemodel werd er een universele connector geïntroduceerd, die zowel in FireWire als in usb 2.0 kan uitmonden. Ook het nieuwe docking station vergemakkelijkte het een en ander behoorlijk. Deze situatie is ook voor de Apple iPod Mini van toepassing. De speler ondersteunt dus zowel FireWire als usb 2.0 via de meegeleverde kabels.

De Mini wordt vanzelfsprekend geleverd met Apple's iTunes. Dit stukje software verzorgt feitelijk alle mediagerelateerde zaken, zoals het kopiëren van nummers, het updaten van de database en het samenstellen van nieuwe afspeellijsten. Dat iTunes oorspronkelijk enkel voor Macintosh-gebruikers beschikbaar was, daar is er vandaag de dag weinig meer van te merken. Ook op een Windows-based systeem draait de software prima. Allereerst wordt de iPod echter herkend als een apart randapparaat. Wanneer we vervolgens de bijbehorende software op de juiste manier installeren, zal blijken dat het hele proces behoorlijk geautomatiseerd verloopt. Allereerst wordt de Mini voorzien van een persoonlijke identiteitsnaam en -sleutel. Hierna wordt de mogelijkheid geboden om direct de laatste firmware op het apparaatje te installeren. Deze zogenaamde 'updater' is erg handig in gebruik - zo hoeven we niet zelf uit te zoeken waar de firmware naartoe moet.

Geen ingewikkelde toestanden met aparte firmwarebestandjes: de updater werkt prima

Om de iPod als extern opslagmedium te kunnen gebruiken, dienen we overigens een optie in iTunes in te schakelen. Gelukkig heeft dat programma zichzelf al opgestart , een proces dat weinig tijd in beslag neemt. Ook het (automatisch) 'updaten' van de Mini verloopt voorspoedig. De software controleert dan even of er zich geen veranderingen in de mediabibliotheek zijn doorgevoerd. De hele iTunes-interface ziet er prima uit en is begrijpelijk opgesteld. In feite kunnen we behoorlijk veel met Apple's applicatie - het is een mediaspeler en bibliotheekbeheerder ineen, terwijl er ook een mogelijkheid is om nummers naar cd te branden of online nieuwe nummers te kopen. Laatstgenoemde optie, de iTunes Music Store, wordt in ons land echter nog niet actief ondersteund. Wat vooral opvalt, is de keur aan mogelijkheden om nummers te zoeken, in afspeellijsten te verwerken of van unieke informatie te voorzien. Zo kan er een beoordeling aan specifieke tracks worden verbonden, in de vorm van een aantal sterretjes. De Mini biedt dan de optie om nummers af te spelen aan de hand van deze beoordelingen - hoe meer sterren, des te waarschijnlijker dat het nummer afgespeeld zal worden. Eigenlijk zit de software vol met dit soort foefjes en handigheidjes, waardoor zowel de 'snelle gebruiker' als de veeleisende klant ermee uit de voeten zal kunnen. Nummers worden redelijk vlot overgezet en de mediabibliotheek blijft ten alle tijden netjes bijgewerkt.

Apple iPod Mini: iTunes (afspeellijst aanmaken)

Door de jaren heen geperfectioneerd en vandaag de dag zeer veelzijdig: iTunes

Lcd

Het lcd van de Mini is erg klein, maar wat er afgebeeld wordt ziet er dan wel bijzonder goed uit. Het contrast van het scherm is in de loop der jaren sterk vooruitgegaan. Waar de eerste iPod's af en toe wat vaal oogden en het lcd ongelijk belicht werd, daar presteert de Mini erg goed. Enkel in het geval van scrollende regels wordt het aangebodene nog wel eens moeilijk leesbaar. Voor de rest ziet het er allemaal prima uit - de vertrouwde iPod-interface is vrijwel geheel in ere gehouden. Hier en daar zijn bepaalde items een menuutje naar achter of voren verplaatst, maar onnodig gecompliceerd wordt het nooit.

Het schermpje van de Mini levert zeer mooie prestaties

Wat wel als erg vervelend ervaren kan worden, is het feit dat de Mini in menu's nog steeds geen scrollende tracknamen ondersteunt. In het geval van lange id3-tags (waaruit het apparaat zijn database samenstelt) is dit bijzonder lastig. Een lijst met veertig dezelfde regels (bijvoorbeeld: 'DJ Tom Harding -Li...') is totaal onbruikbaar. Over het algemeen zal dit niet voor al teveel problemen zorgen, aangezien de iPod de id3-velden netjes ontleedt. Het blijft echter vreemd, dat na drie jaar dit probleempje nog steeds niet is ondervangen. Ook kunnen we nog steeds niet in een keer van de bovenkant naar de onderkant van een lijst scrollen. Bijzonder lastig wanneer men 600 nummers heeft geïnstalleerd en men even van 'A rush of blood to the head' naar 'Wisdom to your soul' wil springen. Gelukkig ondersteunt de Mini wel een vorm van versneld bladeren, waardoor we binnen enkele seconden van boven- naar onderkant van een lijst kunnen bewegen.

Het backlight van de Mini ziet er prima uit. De lichtblauwe gloed is geheel gelijkmatig over het schermpje verdeeld en doet bijzonder prettig aan. Overigens is het menu-item voor het backlight verplaatst naar het hoofdmenu, waardoor het makkelijk toegankelijk is.

Bladerscherm (links) en het instellen van sleepmodus: de menu's zijn consistent weergegeven

Er past voldoende informatie op het kleine scherm van de Mini. Vijf dynamische regels en een min of meer statische regel (waarin afspeel-, menu- en batterijstatus zich bevinden) vullen het lcd'tje netjes op. Ook is het gekozen lettertype prima leesbaar. Toch is het aan te raden, dat Apple eens met de grafische interface aan de slag gaat. Dit specifieke onderdeel is sinds 2001 nauwelijks veranderd, waardoor het soms een beetje archaïsch overkomt. Sommige mensen zullen de schermindeling betitelen als 'minimalistisch'- anderen geven er het predikaat 'stijlvol' aan. Feit blijft dat er toch nog het een en ander aan de interface te verbeteren valt. Voor de meeste potentiële kopers maakt het weinig uit of het scherm de bitrates van een bepaalde track afbeeldt, maar soms zouden zulke details best van pas komen.

Navigatie/bediening & geluidskwaliteit

Het zogenaamde 'clickwheel' werd bedacht om ruimtebesparing te verkrijgen. De 3e-generatiemodellen van de normale iPod hadden aparte knopjes voor zaken als vooruitspoelen, pauzeren en menutoegang. Deze elementen zijn nu in het al bestaande touchwheel opgenomen. Laatstgenoemd bedieningsmechanisme deed al zijn intrede bij de tweede generatie iPod's. Door simpelweg met een vinger over het touchwheel te bewegen, kan de gebruiker het volume veranderen of door menu's bladeren. Dit concept is overigens volledig ontdaan van mechanische onderdelen, zodat stof of vuiligheid geen invloed hebben op de gevoeligheid van het wiel.

De Mini: bedienbaar met een duim en voorzien van een overzichtelijke interface

De eerdergenoemde drukknopjes zijn nu dus in het clickwheel verwerkt. Dit concept werkt wonderbaarlijk prettig. Simpelweg op de juiste plaats drukken geeft het gewenste resultaat. Omdat Apple de correcte symbolen op het wiel heeft geplaatst, zullen er weinig onduidelijkheden optreden. Enige beperking van het geheel is dat er geen volumeregeling in de menu's mogelijk is. Men heeft het wiel dan immers nodig om door lijsten van nummers of opties heen te bladeren. Overigens vereist het bedienen van het clickwheel de nodige handigheid, iets waarover de beginnende gebruiker waarschijnlijk niet direct beschikt. Een flinke 'zwieper' over het wiel resulteert in een enorme toename van het uitgangsvolume, wat nog wel eens irritatie wil oproepen. Het komt ook sporadisch voor dat het volume ongewild wordt aangepast - bijvoorbeeld waneer men een stukje vooruit wil spoelen. Dit ongemak weegt niet echt op tegen de ruimtebesparing die het concept oplevert. Eigenlijk had Apple de Mini nog wel wat kleiner kunnen maken, aangezien zowel het scherm al het clickwheel behoorlijk compact zijn gehouden.

Het bladeren door menu's verloopt soepel. Het is even aftasten hoe gevoelig de Mini reageert, waardoor het lastig kan zijn om precieze selecties door te voeren. Vaak schiet men net een regeltje te ver naar boven of onder. Items selecteren is echter erg simpel: gewoon een kwestie van het middelste rondje indrukken. Geheel in de traditie van Apple, zijn de menu's helder opgesteld: alles wijst zich in principe vanzelf. Van het selecteren van een nummer tot het instellen van de alarmklok - het is allemaal bijzonder gebruikersvriendelijk opgesteld. Zaken als het toevoegen van nummers aan een playlist vereisen wellicht enig opzoekwerk, maar ook het uitvoeren van dit soort acties zal na verloop van tijd vanzelfsprekend worden. Een nadeel is de gevoeligheid van het clickwheel. Het kwam regelmatig voor, dat we de unit zachtjes aanraakten zonder dat daar een bedoeling achter zat, waarna de unit toch reageerde. Dit kan behoorlijk vervelend zijn omdat het veelal wisselingen van het volumeniveau tot gevolg heeft. De Mini simpelweg op 'hold' zetten helpt in dit soort gevallen natuurlijk prima.

Geluidskwaliteit

Er is altijd een felle discussie geweest over hoe goed Apple' spelers nu eigenlijk klinken. Veel mensen zweren bij de helderheid van hun iPod, terwijl anderen het apparaat 'emotieloos' vinden klinken. Deze opvattingen hangen met elkaar samen, aangezien de iPod zich nu eenmaal op het vlakke houdt wat betreft output. Het geproduceerde geluid blinkt niet uit in weergave van lage tonen, een eigenschap die door sommige mensen als een nadeel zal worden opgemerkt. Ook de equalizerinstellingen voegen (nog steeds) weinig toe aan de standaard geluidsverwerking. Er zijn weliswaar veel presets, maar slechts enkele daarvan zijn nuttig voor dagelijks gebruik. Helaas ontbreekt een user-defineable equalizer, zodat men het toch met het standaardgeluid van de Mini zal moeten doen.

Twee spelers met zeer goede geluidskwaliteit: de Mini en de iAudio 4 (flashspeler, rechts)

Dat gezegd hebbende, dient vermeld te worden dat de 'vlakke' geluidskwaliteit van hoog niveau is. Juist daarom wordt de iPod in de armen van veel audiofielen gesloten - het basisgeluid is erg helder en de tonenbalans komt harmonieus over. Zolang we gebruikmaken van goede oordopjes valt er op dit gebied weinig te klagen. Mocht men de speler op een line-out aansluiten, dan wordt het geluid vanzelf beter configureerbaar (via bijvoorbeeld een versterker). Deze situatie is vooral van belang wanneer het docking station wordt gebruikt - hierin zit namelijk een aparte uitgang voor geluidsweergave verwerkt.

Stroomvoorziening, extra's & prijs

Het zwakste punt van de Mini gaat schuil in zijn batterijefficiëntie. Apple geeft zelf een gemiddelde speelduur van acht uur op (gerekend per batterijlading), op zich al een erg matig cijfer. In de praktijk blijkt de Mini echter nog wat minder efficiënt dan gehoopt. Aangezien het volumeniveau redelijk hoog ingesteld dient te worden, zal de gemiddelde gebruiker eerder op een uur of zeven uitkomen. In zwaardere testsituaties (shuffle aan, veel wisselen van nummers, spoelen binnen tracks et cetera) haalden we zelfs niet meer dan 6,5 uur uit de ingebouwde accu. Voor 'extreme' gebruikers is het niet ondenkbaar dat men het met een speelduur van zes uur of minder zal moeten doen. De iPod Mini is een eerste-generatie speler in dit segment en kan vergeleken worden met bijvoorbeeld de Creative MuVo² en in minder mate de Rio Audio Nitrus en diverse andere 1,5GB-modellen. Deze spelers halen vrijwel allemaal tien uur of meer uit een batterijlading. In vergelijking met de concurrentie vallen de prestaties op dit gebied dus gewoon tegen. Wanneer men de beschikking heeft over 4GB opslagcapaciteit, dan is er behoefte aan meer batterijefficiëntie dan wat Apple op dit moment kan bieden.

Apple iPod Mini: aangesloten op lichtnetadapter

Apple iPod Mini naast de meegeleverde lichtnetadapter

Waarschijnlijk is het ontwerp van de Mini de grote boosdoener. De batterij diende zo plat mogelijk te zijn om in het smalle spelertje te passen. Een soortgelijk fenomeen zagen we ook al bij de 3e-generatie modellen van de reguliere iPod. Dat 'probleem' (ook deze speler haalde slechts acht uur speeltijd uit een batterijlading) is ondertussen al opgelost me de introductie van de 4e-generatie spelers. De huidige reeks 1,8' hdd-iPods heeft nu een efficiëntie van ongeveer tien tot twaalf uur per lading. Wellicht dat een dergelijke upgrade ook voor de Mini nog zijn intrede zal doen. Ook het opladen van de batterij valt niet mee. Het is een vrij traag proces dat ongeveer vier uur in beslag neemt. Apple geeft aan dat de accu binnen het uur op 80% van zijn maximale capaciteit zit, maar ons reviewmodel maakte dit niet waar. Het moeten wachten totdat de batterij voldoende is opgeladen is geen prettige ervaring, maar veel keuze heeft de gebruiker niet - met een halfopgeladen accu haalt men net vier uur zuivere speeltijd uit het apparaatje.

Wel is het erg handig dat de ingebouwde accu via FireWire of usb opgeladen kan worden. Daardoor kan de gebruiker rustig enkele albums naar de Mini kopiëren, terwijl deze vrolijk doorgaat met opladen. Laatstgenoemde feature zit al jarenlang bij Apple's mp3-spelers inbegrepen, maar heeft in de loop der tijd nog niet veel navolging gekend. Het is echter een van de weinige positieve dingen die in deze sectie vermeld kan worden, naast het feit dat de batterij een redelijk lang leven beschoren lijkt. Er wordt tijdens het herladen efficiënt omgesprongen met de accu: als deze grotendeels is opgeladen zal de batterij niet over zijn limiet heengaan. Dit bevordert de totale levensduur behoorlijk.

Extra's

De iPod is van kindsbeen af al een bijzonder simplistisch model geweest. Zoiets hoeft helemaal geen nadeel te zijn, integendeel: men weet precies wat er van een dergelijk apparaat verwacht kan worden. De iPod is ooit ontworpen naar een filosofie die geluidsweergave en gebruiksgemak de hoogste prioriteit toekenden. Daardoor is de iPod uitermate geschikte voor mensen die een no-nonsense speler van hoge kwaliteit zoeken. Voor geavanceerde functionaliteit, zoals een voicerecorder of een line-in encoder, hoeft men bij Apple nog niet aan te kloppen. Er zijn weliswaar diverse add-ons beschikbaar, waardoor bijvoorbeeld wireless FM-broadcasting (uitzenden van iPod's muziek op de FM-band) mogelijk wordt - standaard is de iPod echter behoorlijk kaal uitgevoerd.

Leuke extra: een potje sollitaire op de Mini spelen

Hetzelfde geldt voor de iPod Mini. De meeste extraatjes zijn geen hardwarematige features, maar zijn in de software geprogrammeerd. Daarbij moeten we dan denken aan bijvoorbeeld een geavanceerde klok met alarmfunctie, de mogelijkheid om contactpersonen in de iPod (via Outlook/Palm Desktop vCards) op te slaan, evenals een aantal spelletjes. In die laatste categorie valt vooral de 'Music quiz' op. Er wordt hier telkens een kort fragmentje van een willekeurig nummer afgespeeld. Men dient de juiste keuze te maken uit vier mogelijkheden. Best een aardig spelletje, al kan de bediening van het clickwheel voor enige irritatie zorgen- we schoten regelmatig voorbij het juiste antwoord. De kalender met aantekeningoptie is ook prima bruikbaar. Zo kan de Mini dus dienst doen als een elektronische agenda, zij het in eenvoudige vorm. De belangrijkste feature is toch wel de 'Playlist-on-the-fly'. Wanneer we de middelste knop ingedrukt houden, kunnen er in browsemodus eenvoudig nummers, artiesten, albums of genres worden toegevoegd aan de on-the-fly playlist. Deze lijst kan ook direct worden opgeschoond. Helaas is er geen mogelijkheid om meerdere playlists-on-the-fly aan te maken. Wel houdt de unit zelf een lijst bij waarin de meest recent afgespeelde nummers zijn opgenomen. Ook iTunes helpt een handje bij het vervaardigen van nieuwe afspeellijsten.

De Mini blijft toch vooral een mp3-speler met aardige extraatjes. Men kan zelf genoeg uitbreidingen kopen, zoals stijlvol gemodelleerde speakers of een inbouwsetje voor gebruik in de auto. In de basis blijft de eenvoud van het concept toch steeds doorklinken. De gebruiker krijgt waarvoor hij betaald heeft en kan daar eventueel zelf nog wat aan toevoegen. De softwarematige extra's zijn leuk en prima uitgewerkt, maar hardwaretechnisch valt er weinig speciaals te beleven.

Prijs

De prijs vormt een controversieel punt in ons verhaal. Met een adviesprijs van 269 euro is de iPod Mini een stukje goedkoper dan de grotere broer, die voor 329 euro wordt aangeboden (20GB). Tevens kan het apparaatje op dit gebied prima wedijveren met de duurdere 512MB/1GB-flashspelers. We krijgen in dat geval dus meer opslagruimte tegen dezelfde prijs, ten koste van een ruimer en zwaarder ontwerp. Ook bieden de meeste flashspelers tegenwoordig wat meer functionaliteit (fm-radio, line-in encoder) dan de Mini. Daar staat dan weer tegenover dat het scherm van de iPod Mini weer een stuk duidelijker is dan dat van de meeste flashspelers. Wanneer we de andere kant op gaan kijken, dan krijgen voor 'slechts' 60 euro extra maar liefst vijf keer zoveel opslagcapaciteit. De reguliere iPod valt weliswaar wat groter uit, maar dramatisch is dit niet te noemen. De Mini is een centimeter minder lang en breed - in de diepte valt er nauwelijks verschil op te merken. Wel weegt de Mini 55 gram minder dan het 4e-generatiemodel iPod.

Als we de iPod Mini in zijn eigen klasse gaan beschouwen, dan komen we automatisch bij de Creative MuVo² (4GB) uit. Officieel kost deze maar liefst 339 euro, maar bij retailers is die prijs gelukkig gezakt naar ongeveer 229 euro. Ook de Mini is hier en daar met enige korting verkrijgbaar (denk ook aan de studentenkorting die Apple aanbiedt), dus de verschillen in prijs zijn te overzien. Er zitten echter veranderingen aan te komen. Creative heeft de MuVo² FM aangekondigd, die over ingebouwde radio en voicerecorder beschikt. Daarnaast zal Rio Audio de Carbon op de markt zetten, een 5GB mp3-speler die iets compacter en veelzijdiger dan de iPod Mini wordt. Ook is er een stortvloed van goedkopere 1,5GB micro-hdd-modellen te verwachten, die qua prijs net onder de Mini zullen doorschieten. Sommige van deze spelers worden zelfs geleverd met kleurenscherm - een techniek die vervolgens op het eind van het jaar door Samsung en iRiver gebruikt gaat worden in hun eigen micro-hdd-spelers (respectievelijk 4 en 5GB).

Een wereld van uitersten: de compacte Mini bovenop een multimediaspeler, de Archos AV420

Vooralsnog lijkt de prijs van de Mini redelijk op peil te zijn. Met het oog op het braakliggende terrein tussen de conventionele flashspelers en de duurdere hdd-apparaten, heeft Apple goed op de marktwensen ingespeeld. De toekomst werpt echter een donkere schaduw over het prijskaartje - de Mini had voor deze prijs wel enige extra functionaliteit mogen bieden. Het ontbreken van het docking station of een tasje in de standaard accessoireset geeft ook een enigszins vertrokken beeld. Dergelijke accessoires kosten al gauw 30 euro, zodat de prijs gestaag omhoog zal gaan naarmate men meer uit de Mini wenst te halen. Al met al zit er nog rek in de adviesprijs, temeer het reguliere 20GB-model op dit moment wel ernstig binnen handbereik ligt.

Conclusie & links

Gezien het succes van de Apple iPod Mini in de Verenigde Staten, ligt het in de lijn der verwachtingen dat het model ook in ons land goed zal aanslaan. Apple is nu eenmaal een bedrijf met een zeer respectabele reputatie op het gebied van digitale audio-hardware. De belangrijkste punten van het originele concept, namelijk de compactheid, gebruikersvriendelijkheid en de zeer goede geluidskwaliteit zijn behouden gebleven. Sterker nog: het apparaat is natuurlijk erg klein geworden, zodat het nog makkelijker wordt om de speler overal mee naar toe te nemen. Ook de introductie van het clickwheel mag een verbetering ten opzichte van vorige modellen worden genoemd. De meegeleverde versie van iTunes - een veelzijdig en fraai stukje software - en de algemene klasse die het geheel uitstraalt en het zal duidelijk zijn dat de iPod Mini geen halfbakken product is geworden.

Apple iPod Mini naast de reguliere iPod (generatie vier)

Wie interesse heeft in de Mini, kan zeker ook de reguliere 4e-generatie iPod overwegen

Er kleven echter ook enkele nadelen aan de speler. Hoewel iTunes fijn werkt, is een dergelijk programma wel vereist om mediabestanden naar de iPod over te kunnen brengen. Simpelweg nummers kopiëren en plakken (via bijvoorbeeld de explorer) zal dus niet het gewenste resultaat opleveren. Vervelender is het feit, dat de accessoireset nogal zuinig is uitgevoerd. De Mini mag een aardige duit kosten en daar had men best een paar extra’s voor mogen leveren. Het docking station, een beschermhoesje of de afstandsbediening dienen allemaal apart besteld te worden. Ook de meegeleverde oordopjes leveren geen al te beste geluidskwaliteit op. Het zwakste punt is echter de ingebouwde batterij, of beter gezegd: de levensduur per batterijlading. Veel meer dan acht uur haalden wij er niet uit - vaker lag dit getal zelfs beduidend lager. Het is begrijpelijk dat Apple enige concessies ten gunste van het design heeft gemaakt - de gebruikte batterij is onwaarschijnlijk plat, waardoor de Mini slechts dertien millimeter dik is. Gaan we deze prestaties vergelijken met die van andere spelers, dan zien we toch grote verschillen. De kracht van een mp3-speler met een hoge opslagcapaciteit ligt hem natuurlijk in het grote aantal nummers dat je er op kwijt kunt. Wanneer de gebruiker om de zeven uur zijn speler weer op dient te laden, dan doet dit enigszins afbreuk aan het 'onbezorgde' imago van de Mini. Ook het feit dat er een nieuwe generatie 5GB-spelers op de loer ligt, dient door de potentiële koper in de gaten gehouden te worden. Rio, Creative en vele anderen hebben lering getrokken uit dat wat Apple hen met de Mini heeft laten zien.

Ondanks de niet te verwaarlozen nadelen, kunnen we toch positief afsluiten. Voor de gebruiker die het beste op het gebied van geluidskwaliteit en gebruiksgemak wenst, heeft de Mini bijna net zoveel te bieden als de reguliere versie. Hoewel het design volgens sommigen saai oogt, straalt juist uit die eenvoud de kracht van het hele iPod-concept. Wie geen behoefte heeft aan allerlei geavanceerde extra's, zal de speler waarschijnlijk graag in zijn armen sluiten. Rest ons de vraag waarom men de Mini boven de 'grote' iPod zou verkiezen. Het antwoord is simpel: mensen die compactheid (en het bijbehorende design) belangrijker vinden dan opslagcapaciteit, zullen de Mini interessanter vinden. De normale iPod is meer geschikt voor gebruikers met een grote mediabibliotheek, hoewel ook deze versie designtechnisch erg fraai in elkaar steekt. Beide spelers staan garant voor vele uren luisterplezier, het is aan de gebruiker om te bepalen welke gebieden prioriteit hebben.


Categorienaam	Wegingsfactor	Score

Accessoires	10	70

Design	13	80

Data transfer / management	10	85

Lcd	8	85

Navigatie & bediening	14	85

Geluidskwaliteit	16	90

Stroomvoorziening	10	50

Extra's	8	75

Prijs	11	70

Stabiliteit (bugs in firmware)	-0.01 ~ -1 per bug	-0,1

Eindtotaal	100	78