Heeft het nut?
24 bit: We praten hier over de dynamiek. (Het verschil tussen zacht en hard om even kort door de bocht te gaan!)
Signaal ruis verhouding? Geen argument! Een goede installatie met goede DA converters van 16 Bit 44,1 kHz, geeft een dermate goede signaal / ruis verhouding, dat bij hoog volume instelling er in de stille passages geen ruis hoorbaar is! Dus hiervoor geen reden om naar 24 bit en laat staan hoger, te gaan.
Dynamiek? Het verschil tussen zachte en luide passages wordt bij 24 bit uitgerekt en wel op een "helaas" non-lineare manier. Het gevolg: hard is TE hard en zacht is TE zacht. Voorbeeld: om de tekst bij een film te verstaan als er gefluisterd word, zet je je versterker zo, dat je het net verstaat. Bij de eerstvolgende luide passage moet je het geluid weer zachter zetten en zo blijf je bezig! (Yamaha raad in zijn gebruiksaanwijzing van een surround versterker unit aan om voor thuisgebruik de 16 bits mode te kiezen, 24bit is voor gebruik in een zaal) Daar intel het hier over CE (Consumer Electronics) heeft lijkt mij dat ze hier dus met 32 bit de boel toch een ideaal schetsen dat niet met de praktijk overeenkomt.
Er zijn mensen die beweren dat 24 bit wel zin heeft voor zaken zoals het uitsterven van een galm bijvoorbeeld. Persoonlijk kan ik echter leven met 16 bit en zie ik niet echt de noodzaak in van 24 bit. Ik vind het zelfs eerder storend dan nuttig. (Zie hierboven)
Let wel! Ik praat nu over de converters. Het heeft voor afronding intern bij multitrack recording WEL zin. Echter, dat is wederom al lang van toepassing: een beetje fatsoenlijk stukje software doet dit al jaren! (Ook bij effect berekening, galm, delay etc.)
Tenslotte: De converters bepalen uiteindelijk in eerste plaats de kwaliteit van je geluid. Maakt niet uit wat je erachter hangt, als de converters bagger zijn, is het eindresultaat ook bagger!
Frequentie 196 kHz: insiders spreken bij deze sample frequentie over lab-toepassing. Deze frequentie wordt gebruikt voor oa geluids-analyse. Hierbij gaat het voornamelijk om geluiden met hoge frequenties die naar beneden getransponeerd worden. In de muziek wereld is 96 kHz eigenlijk de limiet. (Altijd wel grapjassen die de uitzondering vormen, okee!)
"44,1kHz klinkt niet zo goed! Vinyl/96kHz klinkt beter!": Een vaak gehoord argument. Naar mijn mening een ONZIN argument!
Hoewel er theoretisch meer spreekt voor vinyl (LP), blijkt dit in de praktijk veel minder waar te zijn.
Men gaat vergelijken! Op de zelfde installatie (hoop ik tenminste toch). Ik neem als voorbeeld: Gino Vannelli - Powerful people. Deze plaat draaiden we veel op feestjes. Na deze op CD aangeschaft te hebben, kan ik niet anders dan vast te stellen dat deze inderdaad warmte mist!
ECHTER dit ligt niet aan het medium CD!!!! Het ligt aan het feit dat het materiaal niet behandeld is voor gebruik op CD. Luister je bijvoorbeeld naar Sgt. Peppers van The Beatles, dan hoor je een perfect product, dat niets te wensen over laat.
Zomaar vergelijken tussen vinyl en 44,1 kHz CD is dus onzinnig.
Is 96 kHz beter?
Net als bij 44,1 kHz is er bij de 96 kHz converters ook verschil in kwaliteit. Zo is het niet automatisch zo dat de converter van 96 kHz beter klinkt dan die van 44,1 kHz. Persoonlijk geef ik nog steeds de voorkeur aan goede 44,1 kHz converters. (Tascam)
Zoals iemand reeds eerder vermeldde: de meeste electronische muziek-instrumenten werken met 44,1 converters. (Enkele uitzonderingen daar gelaten).
Dus vanuit dat oogpunt is er eigenlijk ook niet direct een noodzaak om naar 96 kHz te gaan.
Muziek klinkt laatste jaren killer hoor ik mensen zeggen! Ze weten echter niet waardoor het komt en gissen maar wat naar de oorzaak.
Misschien een tipje van de sluier?
Kijk eens naar de prijs van een losse converter, als losse component en je zult ontdekken dat er een gigantisch verschil is in prijs. 44,1 is veel duurder!!!
De laatste jaren zijn veel studio's 96 kHz converters gaan gebruiken. Deze 96 kHz converters zijn volgens insiders in de studiowereld juist de veroorzakers van het "kille" geluid! De 96 kHz converters worden gebruikt voor de multitrack opname. Uiteindelijk wordt er dan toch op 44.1 gemasterd. En dan zegt de luisteraar: "zie je, CD klinkt koud!" Een vertekend beeld dus! Opnames met goede kwaliteit converters op 44.1 kHz laten op dit moment de nieuwe 96 kHz converters het nazien! (Of beter gezegd: naHOREN)
Mensen zijn gewend meer kHz (MHz) is beter.
In de computerwereld is dat al niet altijd waar en in de audiowereld al helemaal niet.
Welnu als mensen toch automatisch denken dat 96 kHz beter is en de industrie enorm veel geld kan sparen t.o.v. 44,1 kHz, dan zou de industrie een dief van eigen beurs zijn als ze dit buitenkansje niet zouden benutten. Zelf vind ik dit schandalig en "boerenbedrog", maar goed, wie ben ik.
De studiowereld: Veel van de kwaliteit van je muziek hangt ook af van de OPNAME! In de studiowereld is er ook sprake van verschillende "kampen". Zo heb je multitrack recorders. Grofweg: Tascam of Alesis. Tascam is stuk duurder, maar heeft naam de betere converters te hebben. Alesis zou "kil" klinken. Door de toch flink lagere prijs is Alesis toch in de meeste studio's terecht gekomen.
De master-recorder: Veelal Tascam DA-30. (Studio-standaard, DAT-recorder). Voor de vinylaanhangers: heel veel LP's zijn gemasterd op deze recorder alvorens het op vinyl kwam en dus is het geluid ook door het AD/DA proces gegaan!
Wil je kwaliteit enigszins objectief testen, dan vind ik dit een leuke: Pak een Minimoog (analoge synthesizer) En vergelijk de opname met het live-geluid. Ook is het luisteren naar een cello een aanrader. Klinkt de cello realistisch, dan zit het meestal wel snor.
Nog een leuke test: Beluister een Fairlight CMI IIx en vergelijk met een Ensoniq Mirage. (Beiden 8 bitters en ca. 32 kHz). Technisch gezien qua specs. vrijwel identiek. De Mirage gaat snel vervelen. De Fairlight sla je 3 noten aan en dan ga je op de bank zitten luisteren. Na een uur verveelt het nog niet!
Mijn persoonlijke eindconclusie: 44,1 kHz 16 bit is voor mij het einde.
Nog even over het "latentie" verhaal: Latentie is alleen lastig met multitrack opname. Als je op een drumstel slaat dat 1 meter van je oor af staat, dan duur het ca. 2 milliseconden alvorens het geluid je oor bereikt. De meeste moderne recording-kaarten/units hebben een latentie die zonder meer werkzaam is. (Kan hier nog dieper op ingaan maar laat het hierbij).
De muziek industrie zal natuurlijk wel graag naar een hogere standaard gaan. Kunnen ze veel muziek NOG een keer verkopen omdat het nu "beter" klinkt!
Edit: Typo's